Sinds de geboorte van onze kleine man in 2011 heb ik nog nooit een hele nacht doorgeslapen. Niet omdat mijn kleine man voortdurend wakker is. Nee. Dat is het gek genoeg niet. Al moet ik natuurlijk wel eerlijk zeggen dat hij wel de hoofdreden is van mijn vele wakkere nachten. Hij laat zich in sommige nachten graag zelfs een paar keer horen zodat we weten dat hij er echt nog wel is. En oh wat zou ik in die nachten graag willen dat hij de hele nacht door zou slapen. 

Maar… Zo af en toe slaapt hij wel een hele nacht door zonder zich te laten horen. Alleen op die momenten dat dit gebeurt, ben ik gek genoeg steeds wakker. Soms om even te kijken of hij er dus echt nog wel is of omdat ik gewoon niet kan slapen. En dan mis ik mijn kleine mannetje best wel. Hij houdt me tenminste gezelschap in de donkere uren van de nacht. De gedachte is dan ook weleens in me opgekomen om hem gewoon wakker te maken…

Het moederschap zit vol tegenstellingen…